De reden van de reis en de start

Educause wordt algemeen gezien als een van de belangrijkste conferenties als het gaat om ICT-gebruik in het hoger (beroeps-)onderwijs. Moet je een keer geweest zijn roepen de kenners en voorlopers. Aan bezoek was ik niet toegekomen.
Maar soms heb je mazzel. Al jaren secretaris van de Stichting Computerclubhuizen in Amsterdam (dat alles onbetaald) heeft het bestuur me in staat gesteld een studiereis te maken.
Naar computerclubhuizen en aanpalende ICT-activiteiten in de Verenigde Staten. Dus op naar Anaheim (overigens vooral bekend als voormalige thuisbasis van de Rotary) voor Educause en een bezoek aan het Computer Clubhouse gevestigd in het Tiger Woods Learning Center aan de Tiger Woods Way 1 aldaar. Mijn echtgenote wel even moeten uitleggen wat ik daar dacht te leren maar - zij het na enige aarzeling van haar kant - kon de reis worden voorbereid en aangevangen.
Die voorbereiding heeft overigens nog wel wat voeten in de aarde. Wil je op eigen gelegenheid en binnen het budget dan is het via Internet nog een hele uitzoekerij.
Maar uiteindelijk een vlucht (vertrouwd rechtstreeks met de KLM), een auto en een motel geregeld.
Wat het laatste betreft gaat mijn voorkeur altijd uit naar een eenvoudig iets, weg van het conferentiecentrum en het liefst in een gewone buurt dicht bij het strand.
Deze keer het motel Newport 6 in Costa Mesa.Formule van eenvoud maar met goede ICT-voorzieningen en de garantie dat er vooral Amerikaanse bouwvakkers, handelsreizigers en gewone touristen komen.

's Morgens om 06.20 een taxi voor de deur en off we go.

De Start

Lange vlucht (10 uur) en naast me een echtpaar dat niet of nauwelijks stil kan zitten en voor het nuttigen van de maaltijden en consumpties wel erg veel ruimte nodig heeft. Maar de Grand Canyon in volle glorie bewonderd.
Bovendien op Schiphol Freedom gekocht,het nieuwe boek van Jonathan Frantzen (ISBN 978-0-00-731852-0). Een betere introductie voor het huidige (intellectuele) Amerika is - naast On Beauty van Zadie Smith - haast niet mogelijk.
Bovendien de manier om je de taal weer even eigen te maken.

Bij aankomst op LAX (wat een afgeleefd vliegveld!) de auto opgehaald en de 405 Interstate op. Wat direct opvalt is de verwaarlozing van de openbare ruimte. Slecht wegdek, vuile bermen en nabij de weg leegstand en/of schreeuwerige reclame.
Bovendien direct gemerkt dat TomTom toch verre te verkiezen is boven de Garmin Nuvi.
De laatste geeft de rij-aanwijzingen laat aan en heeft tijden nodig voordat, na opstart, de handleiding verschijnt.

Niettemin veilig en tijdig in het motel.Pal naast de weg maar achterin een rustige kamer.Ernaast gelegen het AliBaba hotel inclusief gouden Arabische koepel. Dus ik waan me weer in Dubai of Oman.

Goede ontvangst maar geen werkend Internet. Anders dan beloofd dus. Na enig gepalaver en de eerste keer dat ik mijn perskaart gebruik als argumant een nieuwe betere kamer met optimale WIFI-voorziening.
In de nabije supermarkt eten gekocht, een koffiezetapparaat(18$) en een comfortabele stoel (11 $).

Langs de straat en voor de supermarkt een enkele bedelaar en veteranen in rolstoelen, been kwijt of duidelijk geplaagd door het posttraumatisch stresssyndroom.
In de supermarkt de gebruikelijke grootverpakkingen maar ook een grote groentenafdeling en opvallend veel dietstuff.
Direct weer duidelijk hoe in de VS de hele 'productieketen' is opgedeeld in kleine handelingen. Iemand heet je welkom, iemand helpt je in de winkel, iemand pakt je boodschappen in en iemand staat de stoep te vegen. Daaromheen chefs in witte gesteven overhemden maar met afgetrapte schoenen.

's Avonds een pizza in de belendende pizzeria. Blijkbaar een geliefd afhaal- en ontmoetingsadres want aan de bar dikke Amerikanen die - onder het genot van grote glazen bier - op hun bestelling wachten en sport kijken op de overal hangende flatscreens.Later, met de gigabestellingen al in de hand, nemen ze nog een bier en slaan elkaar ter afscheid op de brede schouders. Ondanks het latere uur zijn ze allemaal gekleed of ze nog naar het strand gaan of daar net vandaan komen.

In het motel koffie gezet en televisie gekeken. Amerika vooral in de ban van de 'countdown' naar de volgend verkiezingen, de scheve schaatsen van de verschillende kandidaten en de vastzittende mijnwerkers.
Van CNN leer je nog wel wat maar FOX is als de Telegraaf. Als je daar naar kijkt lijkt de wereld er ineens heel anders uit tezien.