Tiger Woods Learning Center

Het heeft even wat moeite gekost maar uiteindelijk een vruchtbaar bezoek gebracht aan het Tiger Woods Learning Center (Anaheim, Californië http://web.tigerwoodsfoundation.org/programs/twlc/index). Dat moest ook wel want deze reis naar Amerika is feitelijk mogelijk gemaakt door de Stichting Computerclubhuis Amsterdam. Deel van een mondiaal netwerk, ooit gestart bij het MIT in Boston. Met ingang van juli 2010 heeft het bestuur de activiteiten en facilitieten overgedragen aan Dock in Nieuw West. Die instelling zet de activiteiten in Slotervaart en Geuzenveld onder eigen vlag voort.
Leek het bestuur een goede gedachte de werkzaamheden af te ronden met studiereizen naar plekken op de wereld waar gelijksoortige activiteiten plaats vinden of ondersteund kunnen worden.
Mijn keuze viel dus op één of meer clubhuizen in Californië. Raadpleging van het hoofdkantoor in Boston leverde twee adressen op: het Expert Center in Los Angeles en het Tiger Woods Learning Center in Anaheim.
De keuze voor de laatste optie vergde wel enig overleg met mijn echtgenote. Na de laatste escapades van Tiger vroeg zij zich even af wat je daar kunt leren maar ik heb haar kunnen overtuigen van de oprechtheid van mijn leervragen.

Toegang verkrijgen tot het Learning Center had ook nog wel wat voeten in de aarde. Weliswaar leverde een eerste mailbericht in het voorjaar een snelle toestemming op maar toen ik, eenmaal ter plekke, het bezoek daadwerkelijk wilde effectueren doeken toch wat problemen op.
Omdat ik ook mijn perskaart in het geding had gebracht ontstond blijkbaar het bange vermoeden dat ik als Europees journalist uit was op sappige verhalen over de levenswandel van Tiger Woods.
Kreeg dus te horen dat ik me moest melden bij de Tiger Woods Foundation en dat de toestemming uiteindelijk van moeder Woods zelve afhing. Een levendige e-mailwisseling was het gevolg. Pas toen ik meldde voornemens te zijn zaterdag plompverloren op de stoep te staan met geen ander oogmerk dan het Computerclubhuis te bezoeken werd aangegeven dat ik welkom was. Maar in eerste instantie nog wel onder de restrictie dat elke tekst en foto geautoriseerd zou moeten worden door de TWF.
Dat eenmaal geregeld was de ontvangst hartverwarmend. Onder het toezicht oog van moeder Woods en en het bronzen beeld van vader en zoon de hele dag alles bekeken en uitgebreid gesproken en gespeeld met de aanwezige clubhuisbezoekers.






Het Learning Center is gevestigd in een schitterend gebouw aan de rand van een uitgebreide golbaan die aan twee kanten van de weg is gelegen. Het Computerclubhuis is één van de activiteiten van het Learning Center. Daarnaast kunnen de deelnemers op een eigen mini-golfbaan hun golftalent ontwikkelen, wordt er huiswerkbegeleiding gegeven en zijn er echte vaklokalen waarin de kinderen bijgeschoold worden en geholpen in hun school- en beroepskeuze.
De deelnemers komen uit een ruim gebied rond Anaheim en worden door ouders gebracht dan wel per bus opgehaald of komen met het openbaar vervoer.
In het gebouw zijn ook keukenfaciliteiten voor de verstrekking van maaltijden. Naast Tiger Woods zelf zijn er tientallen sponsors die de voorziening bekostigen. Geheel in Amerikaanse stijl ruim vermeld in het gebouw zelf en op de website.

De aanwezige kinderen waarmee ik gesproken en gewerkt heb waren zeer enthousiast en zagen het 'Career Exploration Program' echt als een activiteit die hen in staat stelt keuzes te maken m.b.t. schoolkeuze en beroepsrichting. Het clubhuis biedt hen mogelijkheden die ze thuis niet hebben en ze willen graag laten zien wat ze kunnen met computers, video en geluid.
Opvallend vond ik de aandacht voor vrij 'agressieve' vormen van vermaak. Bijna aanwezige kinderen op die zaterdag waarne bezig met projecten waarin geweren, vliegtuigen, wolkenkrabbers en boeven een grote rol spelen.

Het is weer mooi geweest.

Zo is dat.Vandaag de laatste dag met twee workshops en een inspirerend eindverhaal.
(De verslagen komen nog.)
Daarna de Lange Leegte. Het is altijd bijzonder hoe in Amerika na een conferentie iedereen spoorslags verdwenen is. Als sneeuw na een warme regenbui. Op weg naar het vliegveld of per auto naar huis.Twintig minuten na de laatste spreekster lag het netwerk eruit en was de parkeergarage nagenoeg leeg. Niets geen weemoed en napraten.
Een snelle handdruk, een visitekaartje en de hoop elkaar ergens weer te treffen. Alleen maken mail, Skype en de iPad het misschien iets makkelijker.
Met een hand vol visitekaartjes loop ik verweesd over het plein voor de Arena naar de garage. Iemand is zijn conferentietas vergeten. Of heeft hem laten liggen want de inhoud bestaat uit twintig reclamepennen, een magnetische papierklem voor op de ijskast, een sleutelhanger en een boekje met post-it's in fel paars. Nu begrijp ik weer waarom ik niets geschreven heb over de beurs.

Social Media, Tanya Joosten en Shannon Ritter

Nog het hoofd vol van de iPad-eredienst (zie hiervoor) snel naar het Marriott Hotel aan de overkant voor een andere Discussion Session over Social Media.
Hier hetzelfde beeld: een stampvolle zaal, mensen op de gang en over het algemeen dolenthousiast. Weliswaar is er nog weinig sprake van beleid en implementatie, gestructureerd gebruik en resultaat. Laat staan evidence based rendementsverslag maar het optimisme over de gebruiksmogelijkheden is (hier) groot.
De vragen die opkomen gaan over de manieren van gebruik, de veiligheid, de ethische kwestie en het kostenaspect. Algemeen is wel de gedachte dat het geen zin heeft het gebruik van Social Media te verbieden of aan strakke regels te onderwerpen. Het is als een ballon of een waterbed: als je ergens knijpt of drukt verplaatst de energie zich en ontstaat elders een uitstulping of activiteit.
Concrete antwoorden over implementatie blijven vaak uit maar er is een grote wens en bereidheid ervaringen uit te wisselen en samen te werken.
Binnen de context van Educause is inmiddels een community opgestart waarbinnen de informatie over Social Media wordt verzameld. Artikelen, filmpjes, Tweets van alles is er te vinden.
Via de site http://www.educause.edu/cg te vinden.

Discussion Session: Does the iPad Change Everything/Anything?

Weliswaar is de Crystal Cathedral een paar blokken verder maar dat weerhoudt Rob Abel, CEO van het Global Learning Consortium, er niet van hier ter plekke een eredienst voor de iPad te houden.In een tjokvolle ruimte - er staan mensen op de gang - ontstaat een levendige gedachtenwisseling over de eigenschappen en mogelijke gevolgen van de iPad. Bij hand opsteken blijken de meeste 'gelovige' aanwezigen er al een te bezitten. Desgevraagd is er een geringer aantal aanwezigen dat hem (of is het een haar?)al gebruikt in de les of het onderwijs. Maar de verwachtingen zijn hoog gespannen.
Weliswaar vindt maar ongeveer 10 % van de aanwezigen dat de iPad alles zal veranderen maar 90 % is er toch van overtuigd dat het veel zal veranderen.
En allerwege wordt geexperimenteerd. Een school heeft er 150 uitgedeeld onder deelnemers.Op een ander instituut worden iPad Happy hours gehouden waar mensen kunnen kennis maken met de mogelijkheden. Uit metingen op de universiteit van Washington bleek dat er 's morgens vroeg al 1600 iPads aan het WIFI-netwerk hingen
(10 % van de populatie). Naar zeggen zou Apple momenteel wereldwijd 49.900 stuks per dag uitleveren.

Aangaande het gebruik in het onderwijs worden aardige opmerkingen gemaakt:
- it's another resource;
- you can share things with another, not longer behind a vertical screen;
- it changes learning dynamics;
- when I'm working on that thing I don't feel I'm working;
- you can now talk to students everywhere with the information at hand;
- it encourage the dialogue.
Sommigen zien de iPad bij uitstek als een middel voor informatieconsumptie, anderen wijzen juist op de mogelijkheden tot productie van informatie: muziek, teksten, tekeningen etc.De opmerking van een Nederlandse collega dat Apple het gebruik van Flash niet ondersteunt kan de pret nauwelijks drukken.
Aan het einde wordt geconcludeerd dat op termijn wellicht zal blijken dat de iPad en andere daarop lijkende gadgets het hele leerproces gaan beinvloeden.
We moeten dan ook niet zozeer kijken naar de iPad as such maar veel meer naar de functionaliteiten en de invloed op het leren en de institutionele vormgeving daarvan.
Dat sluit weer mooi aan op de opmerkingen die in andere workshops gemaakt zijn en hier eerder weergegeven.
Om 16.20 verlaten de meesten al discussierend maar wel gelouterd de zaal.

Next Generation Learning Challenges

"With funding from the Bill & Melinda Gates Foundation, EDUCAUSE is embarking on a new effort to identify and scale technology-enabled approaches that dramatically improve college readiness and completion, particularly for low-income young adults. In this interactive session, attendees can learn more about Next Generation Learning Challenges, including future grant opportunities, and participate in an open dialogue with initiative staff".

Bill Gates duikt op. Terwijl de stand van Microsoft op de beurs van bescheiden omvang blijkt wordt hier even 20 miljoen dollar ingezet om het (beroeps-)onderwijs te verbeteren. De sessie is eigenlijke bedoeld om potentiele aanvragers te informeren over de procedure maar blijkt veel leuks op te leveren.

Allereerst bewijst de heer Ira H.Fuchs de leider van het programma Next Generation dat je digibeet kan zijn en je toch met onderwijsvernieuwing kan bezig houden. Tijdens zijn deel van de presentatie vliegt de volgorde van de sheets heen en weer en hij bestaat het zelfs steeds achterom naar het scherm te kijken om te controleren of de sheet achter hem wel gewisseld is zoals op de laptop voor hem. Compleet met het uitgestreken gezicht is dat reden voor vrolijkheid. Bij mij althans.

Daarna neemt zijn wat meer ICT-vaardige assistente het gelukkig over en zij weet de goed gevulde zaal in enkele minuten te veranderen in een "Open Space"-bijeenkomst waarin de goede ideeen over vernieuwingsprojecten op 3 whiteboards worden geinventariseerd en beoordeeld.
Wordt goed gedaan. Al wandelend langs de borden gesproken met mensen van Maricopa Community Colleges, herinneringen aan Paul Elsner opgehaald en ze uitgelegd dat het Student Service Center (ze brachten het hier als idee aan) o.m. bij KWCI al in praktijk wordt gebracht.
Het staat bovenaan rechts op het white board.


Overigens kunnen Nederlandse scholen ook een aanvrage indienen mits gecombineerd met een Amerikaans Community College. Wel even doorwerken in de herfstvakantie maar het kan nog!
Informatie zie:

The Landscape Is Changing Faster Than You Are: Here's Why

Kijk dat mag ik nu graag zien na de lunch: 2 heren die weten waar ze het over hebben en ietwat arrogant maar in een goede vorm van teamteaching de boel even uitleggen.
David J. Staley - niet voor niets 'director van Goldberg Cneter for Excellence in Teaching' - en Dennis A.Trinkle (Provost en Chief Academic Officer) praten ons even bij. Rustig maar dwingend.
Ook hier aandacht voor de herwaardering van de 'middle skills' maar dan wel in een snel veranderende context. Dat het snel gaat met veranderingen moge blijken uit deze sheet over de tijd nodig voor het bereik van (technische)vernieuwingen.

'The future is already here, it's not just very evenly distributed'. (William Gibson)
Dan moet je je als College of universiteit wel de vraag stellen: wat zijn de implicaties en 'what does that mean to me?'. Gaat dan niet om 1 antwoord maar veeleer de vraag 'wat willen we zijn?'.Temeer omdat "the locus of student learning is moving outside traditional universities and colleges."
Dus ook hier de opmerking dat onderwijsinstellingen om te overleven moeten veranderen van centra van informatie en kennis naar netwerken van professionele relaties.
Dit ook al omdat studentenpopulatie steeds meer verandert. Zie bijgaande sheet die de beslissng van dit kabinet om oudere deelnemers niet meer te bekostigen wel in een perspectief plaatst.

De tweede dag of eigenlijk de derde

Door die aardige gewoonte van een preconference is het dus eigenlijk de derde dag maar officieel de tweede. Inmiddels is alles en iedereen op volle sterkte aanwezig. Dat geldt zowel voor de bezoekers,de mensen van Educause als de mensen van het Anaheim Convention Center. Vooral de laatste groep verdient vermelding.
Nog voordat je je auto hebt geparkeerd ben je al door vier mensen begroet, de weg gewezen en 'a good day' gewenst. Volgens mij rijden ze elke ochtend met een bus (wellicht zelfs een paar bussen) de lokale verzorgingshuizen langs om pensionades op te pikken.Vermeld het nu als iets grappigs maar als er een economische noodzaak onder ligt heeft het ook iets triests. Het humeur van de betrokkenen zelf heeft het in ieder geval niet aangetast want de vriendelijkheid slaat je tegemoet.

Distance vs. distributed education. Bringing the campus to the student.
Neils Gershenfeld, Director Center for Bits and Atoms, MIT Media Lab, Boston.

Niet zo'n begenadigd spreker als gisteren Gary Hamel. Maarde boodschap is er niet minder belangrijk om.
Een heel 'gelaagd' verhaal dat start bij het fascinerende idee dat je van materie 'bits' kunt maken en die elders weer kunt omzetten in materie. Eigenlijk wat bijvoorbeeld scannen doet. Maakt van iets fysieks bits die je verzendt en elders maakt iemand van die 'bits' weer iets fysieks.
Hij heeft dan alleen over grotere dingen; stoelen, machines etc.
Tweede laag is die van de zogenaamde 'Fablabs', kleine werkplaatsen met computers waar dat principe in praktijk wordt gebracht. Verspreid over de wereld is een aantal van die Fablabs. Zo ook bij de Waag in Amsterdam.
(Elk ROC zou er eigenlijk een moeten hebben!)
Die Fablabs werken samen en wisselen kennis uit.
Daarmee zijn we bij de derde laag van zijn verhaal. Ging 'distance learning' uit van de gedachte dat op een centrale plaats kennis zit die verspreid en/of opgehaald kan worden bij 'Distributed learning' zit die kennis op allerlei plekken en dus niet meer geconcentreerd.
Daarmee schetst hij een beeld dat we ook tegenkomen in een boek als "We think" van Charles Leadbeater en de beweging rond het "Invisible College"

Doet overigens ook weer een beetje denken aan Ivan Illich "Deschooling society".

Binnen zijn verhaal maakt hij ook nog een opmerking over voorlopers in de school: "Innovative people are strange. They don't behave." Dan wel in de ogen van anderen!

Hij zegt ook nog behartigenswaardige dingen over het beroepsonderwijs:

- Er is steeds meer behoefte aan mensen met broad middle skills, vakemensen dus;
- Maar dan wel met een stuk algemene vorming als taal, rekenen en sociale
vaardigheden;
- Vroeger werd een behaald diploma beroepsonderwijs gezien als een eenmalig ticket
dat toegang gaf tot de middle class. Nu vereist die positie en het behoud daarvan
een leven lang leren.

Deze man verdient toch ook een fotootje!